مناره یکی از عناصر موجود در برخی از سازه ها ی تاریخ معماری ماست که کاربرد فراوانی در دوران گذشته داشته. زمانی بر فراز آن آتش می افروختند و زمانی دیگر به عنوان دیده‌بانی مورد استفاده قرار می گرفت. بعد از اسلام، مناره علاوه بر امکان دیده‌بانی بعنوان جایگاه ویژه موذن هم مورد استفاده قرار می گرفته است.

در اصفهان نمونه های زیادی از مناره های تاریخی موجود است که می توان به مناره چهل دختران، مناره ساربان، مناره مسجد علی، مناره زیار و منار جنبان اشاره کرد.

بی تردید یکی از معروفترین ساختارهای تاریخی شهر اصفهان که شهرتی جهانی نیز دارد " منار جنبان " است.

در 6 کیلو متری مسیر جاده اصفهان _ نجف آباد ، در سمت راست آزاد راه، بنای " منار جنبان " قرار دارد که بر فراز مقبره عارفی گمنام به نام " عمو عبدا... کارلادانی " بنا شده است و بر اساس تاریخ سنگ نبشته این مقبره، تاریخ بنا به 716 هجری قمری برمی‌گردد.

این بنا یکی از آثار معماری دوره ایلخانان به شمار می رود. با مساحتی حدود 146 متر مربع و مناره هایی به ارتفاع 5/7 متر از سطح بام و البته ارتفاع بام تا کف حیاط نیز 5/10 متر است.

در طبقه هم کف بنا و در زیر قو س های اصلی و بر سطح هرکدام کاشی کاری تزئینی به فرم صلیبی با کاشی آبی لاجوردی بر سطح آبی فیروزه ای دیده می شود که به عنوان یکی از ویژگیهای تزئینی کم نظیر در این بنا به حساب می آید. بر ساقه مناره‌ها نیز تزئیناتی مرکب از کاشی های ریز در ترکیب با آجر بدنه دیده می شود که اشکال زیگزاگی و افقی آن در بیننده مشتاق یادآور مفاهیمی عرفانی است که در سایر آثار معماری این دوره نیز دیده می شود.

اما راز شگفتی آور این مناره ها چیست؟ چنانچه فردی از طریق 17 پله داخل هر مناره که روی بام بنا تا بالای هر مناره وجود دارد، بالا رود و دست های خود را داخل یکی از دیوارهای واسط میانی پنجره های فوقانی آن قفل و شروع به تکان دادن مناره کند، مناره به نوسان در آمده و همزمان با آن مناره دیگری و در واقع کل ساختمان به نوسان در می‌آید که تنها نوسان مناره قابل دیدن است و برای دیدن نوسان بنا می توان لیوان آبی را بر روی قبر " عمو عبدالله" قرار داد و سطح لغزان آن را مشاهده کرد.

به کاربردن آجرهایی با ویژگیهای خاص که ضریب ارتجاعی بالاتری نسبت به آجرهای به کار رفته در بخش های دیگر دارد و همچنین توجیه حرکت مناره ها با تکان یکی از آنها بواسطه قوانین فیزیکی نه تنها راز جنبیدن این مشهورترین مناره جنبان جهان را آشکار می کند بلکه بیانگر دانش فنی بسیار عمیق سازندگان آن در هفت قرن پیش بوده است. سازندگانی که نامی از آنان بطور مشخص در دست نیست . البته بنا به نظر کارشناسان مناره های دیگری نیز وجود دارد که دارای همین خاصیت بوده و همزمان با این بنا ساخته شده اند. مناره های مسجد اشترجان در 40 کیلومتری غرب اصفهان که قسمت اعظم آن تخریب شده و یا یکی از مناره های مسجد حضرت علی (ع ) در بصره که بنا به نظر " ابن بطوطه" سیاح معروف مراکشی در قرن هشتم قمری، تکان می خورده و از این جهت ارزش مسجد را برای زائرین دوچندان کرده است.

همچنین گفته می شود که تقریبا همه مناره‌ها این خاصیت را دارند اما شاید کوتاهتر بودن منارجنبان سبب تکان خوردن کل بنا می شود.

در سالیان گذشته بازدید کنندگان آزادانه تا بالای مناره ها می رفتند و اقدام به تکان دادن آن می‌کردند اما چندسالی است که به دلیل اینکه تکانهای دائمی باعث آسیب به بنا می شوند، مسئولین برنامه ای ترتیب داده‌اند که هر نیم ساعت یک نفر از راهنمایان که آشنا به مقدار نیروی لازم برای تکان دادن مناره ها است، به بالای یکی از مناره ها رفته و آنرا تکان می دهد تا بازدیدکنندگان به خوبی اهتزاز آنرا مشاهده و حس کنند و در عین حال از بوجود آمدن آسیب های احتمالی به بنا نیز پیشگیری شود.

منبع : http://afraziranshenasi.blogfa.com